|
|
|
|
|
Herinneringen aan Lex De broer van broeder Lex Weiler, Ed Weiler, wil graag een aantal belevenissen met Lex met ons delen. Omdat hij het moeilijk vindt dat zelf uit te spreken, doet zijn zoon Ronald dat voor hem. Namens mijn vader Ed wil ik u meenemen in de herinneringen van mijn vader aan zijn broer. We zaten samen op de broederschool aan de Stadhouderskade in Amsterdam waar je roeping om broeder te worden is ontstaan. Je was toen nog maar 12 jaar. Onze vader was erg trots op je dat je de broederopleiding ging volgen, omdat je je hiermee in ging zetten voor de medemens, wat ook in pa’s genen gegrift was. Je hebt ons ouderlijk huis verlaten om naar het klooster in Simpelveld gegaan. In het laatste jaar van de oorlog kon je niet meer in het klooster blijven en kwam je terug naar huis. Door de broeders geregeld zijn we samen achterin een vrachtwagen naar boeren in Medemblik gebracht. We stonden met z’n tweeën bij een boer voor de deur waar jij werd gekozen om daar te blijven, omdat je ouder was en dus beter op het land kon werken. Zelf werd ik 300 meter verder bij een andere boer geplaatst. We hebben daar 5 maanden doorgebracht en konden elkaar gelukkig regelmatig zien. Stel je nu eens voor 2 jongens van 12 en 14 jaar, ver van huis, in tijden van oorlog en bijna geen contact met het thuisfront. Na de bevrijding zijn we weer samen naar huis gebracht. Jij ging door naar het klooster in Simpelveld, waar je je studie afgemaakt hebt. Lex, je lijfspreuk “ik zal er zijn” heb je je hele leven waargemaakt. Je leven stond in het teken van dienstbaarheid. Dat begon al thuis om alle broers en zussen bij elkaar te houden, waar je vaak bemiddelend hebt opgetreden als dat nodig was. Verder heb je enorm veel gedaan voor de medemens. Voorbeelden hiervan zijn het zangkoor waar je dirigent van was. Je startte steeds nieuwe initiatieven, waar je je hebt ingezet voor alles wat maar met het samenbrengen van mensen te maken had. Hierbij heb je ook Bep ontmoet tijdens de straatfeesten van het dienstencentrum. Je pakte dingen op die je zo organiseerde dat ze langdurig bleven bestaan, zoals bijvoorbeeld het zangkoor en Wereldvenster.Zo heb je ook contacten in Beroun in Tsjechië gelegd voor de band tussen Rijswijk en Beroun als partnerstad. We zijn er vanaf het eerste bezoek vaak samen heen geweest. Je wilde werk en vakantie strikt gescheiden houden. Toen we daar een keer onaangekondigd op vakantie waren wilden we iets drinken op een afgelegen plek, maar toen werd je direct herkend: ‘Hé broeder Valerius’ klonk het. Ik weet ook nog goed dat toen jij een keer daarheen reed, je een heel stuk op de handrem gereden hebt. Je organiseerde ook dat de Tsjechen naar Amsterdam kwamen en dit een groot succes werd. We hebben veel vakanties samen doorgebracht en in de wandelclub heb je je ook verdienstelijk gemaakt. Dit was ook een van je hobby’s. In Den Haag kwam je in contact met broeders Frans, Wim en Willem waar je veel mee opgetrokken bent. Willem was ook een echte doener die snel werd opgenomen in de familie. Er was ook een periode dat we weinig contact hadden, waardoor ik je zelfs was vergeten uit te nodigen bij een jubileum van mijn werk bij Van der Wal. We hadden het allebei druk en in die tijd was het communiceren minder makkelijk dan nu. Al met al kunnen we terugkijken op een hele lange en hechte relatie waarin je me ook gesteund hebt in moeilijke tijden. Hier ben ik je zeer dankbaar voor. Het viel je zwaar om het prachtige leven in Den Haag achter te moeten laten en te verhuizen naar de Beyart. Je hebt nog lang de hoop gehad om terug te keren naar Den Haag, maar helaas liet je gezondheid dat niet toe. Ik wil je nogmaals bedanken voor de mooie tijd die we samen hebben gehad. Dank ook voor het team van de Beyart voor de goede verzorging van Lex in de tijd dat hij hier heeft doorgebracht en de altijd gastvrije ontvangst van familie en vrienden. Jij zei altijd ‘ik zal er zijn’. Twee mensen die er voor jou altijd zijn geweest zijn Bep en Jos, die mij ook regelmatig hebben meegenomen naar Maastricht om bij jou op bezoek te gaan. Zij verdienen een bijzondere pluim. Ten slotte wil ik u namens de gehele familie bedanken voor uw aanwezigheid en de reacties die ik in de afgelopen dagen heb mogen ontvangen. Ed Weiler |
