NIET ALLEEN DE KROCHTEN
Het is niet helemaal correct om te stellen dat alle "bedrijven"
van de vroegere Beyart gesitueerd waren in het sousterrain.
De keuken kon gevonden worden op de begane grond, en de kleermakerij en de linnenkamer hadden zo hoog mogelijk een plek gevonden: de zolder.
Terug naar de krochten:
|
De timmerwinkel in 1930. Geen gegevens over de eerste opzet van een timmerwinkel.
Maar dit bedrijf heeft het lang volgehouden. Er is nog steeds een ruimte met die naam, maar een gekwalificeerde timmerman is enige jaren geleden vertrokken.
Het aantal producten dat uit die werkplaats is voortgekomen, is niet te tellen.
| | 
 |
|
|
Een deel van de drukkerij in 1940. Het was geen commercieel bedrijf. De producten waren voor intern gebruik. Dan kan men denken aan circulairs van het bestuur, rouwbrieven, gebedsteksten, eenvoudige schoolboeken,
eigen tijdschrift, etc.
De Beyart heeft nog een repro-afdeling waar gewerkt wordt met een krachtig kopieerapparaat dat ook keurig drukwerk kan leveren.
|
Het is 1943. De voedsel situatie in
De Beyart begint ook moeilijker te worden. De zelfvoorziening wordt ook uitgebreid naar voedselproductie.
Aan de rand van Maastricht bezitten de broeders een groot perceel grond.
Deels boven op de St.Pietersberg, gebruikt voor voetbalvelden,
deels op de helling waar nog al wat vruchtbomen gepland waren.
Maar een deel lag in het Jekerdal. Dat was
geschikt voor de teelt van aardappelen en groenten. Dat vraagt om vele handen. Gelukkig waren er veel novicen en jonge broeders.
| | 
|
| |
De bakkerij in 1950.
Alles wat De Beyart nodig heeft aan brood, koek en gebak wordt hier gebakken.
Maar niet alleen De Beyart is een afnemer. De broeders en de studenten van de kweekschool aan de Tongerseweg worden vanuit hier ook van het nodige voorzien. En opgroeiende jongelui tussen de twaalf en achttien jaar kunnen heel wat brood aan.
|
De wasserij in 1954.
Op maandagmorgen kwamen grote hoeveelheden wasgoed de wasserij binnen: niet alleen van De Beyart, ook van de Kweekschool en van het huis in Wijk, aan de andere kant van de Maas. De wasserij deed een helft van het werk.
Dan ging alles met de lift naar boven.
Boven was de droogzolder. Hier werd het wasgoed gestreken en gevouwen.
Meestal werd dat gedaan door novicen onder het toeziend oog van de broeder van de linnenkamer. Was die even weg dan kon het wel gebeuren dat een lange onderbroek een beetje zigzag door de mangel werd geleid. Tot ontsteltenis later van een of andere oude broeder.
| | 
|
| |
De schoenmakerij in 1954.
Er was geen sprake van dat de novicen en de broeders de stad in konden gaan om schoenen te gaan kopen. Stel je voor dat ze met hoogmodieuse schoenen
terug zouden komen.
Nee,
alle schoeisel werd hier in de schoenmakerij gemaakt. Degelijk, alleen
in zwart leder natuurlijk.
Op maat geleverd. Kon jaren mee!
|
|
De broeders-tuinlui zijn druk bezig met het opmaken van bloemstukken. Een of ander groot feest is in aantocht, en dan wordt de kapel rijkelijk versierd. En ook de feestzaal wordt niet vergeten. De Beyart heeft een grote tuin, inclusief een bloementuin met serre. De bloemen voor de versieringen worden zelf
gekweekt. Een daar naast zorgen de tuinlui voor verder onderhoud
van de fruitbomen en de rest van de siertuin.
| | 
|
| |
Behalve een grote schildersvaardigheid,
beschikten de broeders-schilders ook over
een flink portie gevoel voor humor. Anders was deze foto nooit gemaakt.
Er was altijd ruimschoots schilderswerk in
De Beyart. Zowel het interieur als het exterieur had op zijn tijd een nieuw verfje nodig. En de Arbo voorschriften waren toen niet zo streng, en zo konden de bewoners soms adembenemende situaties aanschouwen als op vierhoog
de buitenkozijn geschilderd moesten worden. Een vreemde combinatie van balken hing buiten het raam en daar stonden de schilders op. Naar de kozijnen kijken en vooral niet naar beneden.
Deze vier medebroeders zijn gelukkig nooit naar beneden gevallen.
|
Hiermee zijn we aan het einde gekomen van een aantal indrukken
over de zelfvoorziening, die jarenlang in het Moederhuis werd toegepast.
|
